Hoe maak je, in het pre-James Tyler Variax tijdperk, een gitaar met de mogelijkheden van een Variax, gecombineerd met de geneugten van een standaard Strat? Het antwoord is de Mans Frankenstein variax: een strat met meer.
Het begon allemaal met een kale, onbewerkte strat body, en een Variax 300 die als donor van de elektronica zou gaan dienen. De variax elektronica is een redelijke wirwar van allerlei delen, en de 300 versie heeft zelfs een printplaat voor het aansluiten van de potmeters en schakelaars. In de 600 en 700 versies is dit vervangen door een draadboom.
Om de elektronische onderdelen van zowel de Variax als de standaard strat de huisvesten is de body redelijk onder handen genomen met de bovenfrees, wat zeker ook in het gewicht scheelt.
Vervolgens de body voorzien van een kleurtje en de volledige cavity geïsoleerd met aluminium tape. Dit tape is volledig geleidend (ook aan de plaklaag) en zorgt voor een goede isolatie, volgens het principe van een kooi van Faraday.
Om het variax gedeelte aan te sturen zijn speciale piezo elementen in de brugzadels geplaatst. Deze heb ik hergebruikt en geplaatst op een normale strat tremolo brug. Hiervoor moesten wel wat gaten worden gemaakt in de grondplaat van de brug, om de signaalkabels doorheen te laten lopen.
Via een stukje eilandjesprint, wat aan de onderkant van de brug bevestigd is, is een overgang gemaakt van de 6 enkele piezo elementen naar de geaarde multikabel die uit de variax afkomstig is.
Ik heb het een frankenstein strat genoemd, en dat is met name omdat niet alleen de variax ervoor gesneuveld is, maar ook een andere Squier Bullet strat die ik nog had liggen. Het enige goede aan deze strat was de hals en heb besloten dat deze ook gebruikt moest gaan worden in het project. Wel moest er even een nieuw laklaagje overheen, met uiteraard de juiste decal.
Met de body in de juiste kleur, de ruimte voor de ingewanden en de juiste hals werd het tijd om het geheel in elkaar te zetten. In plaats van de standaard 3 pots in de slagplaat moesten er in deze strat versie 4 pots worden gemonteerd. Hierdoor behouden beide onderdelen (analoog-strat en Variax) hun volume regeling, en de variax selector die erbij moest. De toonregeling van de beide secties wordt met één potmeter geregeld. De uitdaging was dan ook om een standaard strat slagplaat te vinden met de uitsparingen voor de elementen maar zonder de gaten voor de pots. Deze was gelukkig te bestellen in de juiste kleur, in Amerika.
Vanwege de vele elektronische onderdelen was het even passen en meten om alles nog enigszins in de beschikbare ruimte te krijgen. Uiteindelijk is het gelukt door ook de ruimte onder de elementen te benutten. De Variax wordt standaard gevoed vanuit de RJ45 kabel of de voeding via de 3polige jack. Deze jack uitgang kan geschakeld worden tussen de Variax en de elementen door middel van een klein schakelaartje op de slagplaat. Ook bedient de 5weg schakelaar beide onderdelen, doordat de Variax slechts één deel van de meestal dubbel uitgevoerde schakelaar gebruikt. De standaard strat schakeling gebruikt dit tweede deel voor het schakelen van de tone-control op midden en hals element (of de combinatie). Doordat ik ervoor gekozen heb om voor alle elementen één toonregeling te gebruiken, kwam deze optie voor de strat ook te vervallen.
Voor het analoge “strat” geluid heb ik een setje passieve EMG singlecoils gemonteerd, en dat is niet alleen om de kleur.
